Politiek ingewikkeld?  Welnee ! Onzin !

 

100 % links is communisme. De communisten verbieden elke vorm van onderneming en het maken van winst. Alle onroerend goed is eigendom van de overheid, iedereen werkt voor de overheid.

100 % rechts is anarcho-kapitalisme. Deze politieke stroming schaft de complete overheid af. Wat er over blijft zijn ondernemingen en arbeiders.

Ook al denken miljoenen Nederlanders dat de SP een communistische partij is, in de tweede kamer zitten alleen liberale en sociale partijen. De liberale partijen vinden dat de overheid alleen voor politie, justitie en leger moet zorgen.

https://www.parlement.com/9291000/d/2008_beginsel_vvd.pdf

Dit staat niet alleen keihard in de beginselverklaring 2008 van de VVD (punt 5 - Derde alinea), maar ook in alle encyclopedieën en woordenboeken. Nog meer bewijs? Jan Peter Balkenende was Premier van 2002 tot 2010. Zijn motto was "Eigen verantwoordelijkheid, de overheid trekt zich terug". Hij vertelde er alleen nooit bij tot hoe ver die overheid zich terug ging trekken.

Mark Rutte, Premier in 2012, zei voor de verkiezingen: "Wij vinden dat de overheid zich niet moet bemoeien met zaken die ook door een bedrijf kunnen worden geregeld." 

Mark Rutte, staatssecretaris in 2004: "AOW is een uitkering en dus wil ik die ook afschaffen." 

Mark Rutte in 2010: Wij vinden dat de overheid niet voor de burger moet zorgen, maar dat de burger voor zichzelf moet zorgen. 

De gevolgen van liberaal beleid:

1 Alle uitkeringen, subsidies en toeslagen worden afgeschaft.

2 Alle overheidsinstellingen (scholen, ziekenhuizen) worden een commercieel bedrijf.

3 De bedrijven kunnen met hun Personeel (lonen), Producten (voedsel) en Prijzen (zorgverzekering) doen wat ze willen.

4 Het vele geld dat is bezuinigd op de lage en midden inkomens, wordt gebruikt om de belastingen voor hoge inkomens en bedrijven te verlagen. Voor de zoveelste keer. Dat is prettig voor de politici, want zij hebben ook een hoog inkomen. Bijkomend voordeeltje: de bedrijven zijn zo blij met hun belastingverlaging dat de liberale politici een vet betaalde functie in het bedrijfsleven krijgen als ze stoppen met de politiek. 

Er is zelfs een speciaal woord uitgevonden voor de maatschappij die ontstaat door liberaal beleid.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nachtwakersstaat

 

De sociale partijen vinden dat het bedrijfsleven prima kan zorgen voor auto’s, koelkasten en fietsbelschroefjes.

Maar als het gaat om MENSEN, dan regelt de overheid het, zodat de bevolking wordt beschermd tegen de buitensporige hebzucht van het bedrijfsleven.

 

De liberale politici maken de bevolking wijs dat er wordt bezuinigd omdat de staatsschuld te hoog is. Het aflossen van de staatsschuld is onmogelijk zonder een crisis te veroorzaken waar we nooit meer uit komen. De staatsschuld bestaat uit geld dat de regering heeft geleend van mensen, bedrijven en zelfs andere regeringen die Nederlandse staatsobligaties kochten. De hoogte van de staatsschuld is in 2017 ongeveer 440 miljard euro. Ongeveer 75 % van dit geld is afkomstig uit het buitenland. Het aflossen van de staatsschuld zou dus betekenen dat wij 330 miljard euro uit de Nederlandse maatschappij halen en dat geld terug geven aan de buitenlandse investeerders. Het kabinet Rutte 3 verwacht in 2018 een begrotingsOVERSCHOT van ongeveer 7 miljard. Dat kan makkelijk omdat er vele tientallen miljarden extra zijn geleend omdat de banken moesten worden gered. Dat er ondertussen voor meer dan 50 miljard is gekort op vele sociale voorzieningen, politie en leger, wordt er niet bij verteld.    

 

En nu we toch bezig zijn met mythes ontkrachten: alle moslims in Nederland hebben een Nederlands paspoort en kunnen dus NIET worden teruggestuurd naar hun "eigen" land.

In 2040 bestaat de beroepsbevolking voor 37 % uit gepensioneerden. Dan zijn er te weinig werkenden om de pensioen en AOW premie te betalen. Wat de liberale partijen een veel groter probleem vinden is het volgende. Bij een groot personeelstekort stijgen de lonen te hard. En dus ook de prijzen. Zodat wij niet meer kunnen concurreren met het buitenland. Om dit probleem op te lossen, worden er tot 2050 minimaal 35 miljoen mensen uit Azië en Afrika naar Europa gehaald. Sorry Geert.

Mocht iemand er van dromen om ooit een land zonder werkelozen te hebben, droom maar lekker verder. Het is juist de BEDOELING dat we een bepaald percentage werkelozen hebben, om de lonen laag te houden. Volgens de liberale partijen ook een heel goede reden waarom zo veel kansarme mensen uit Afrika hier naar toe worden gehaald. 

 

ZELF CONTROLEREN welke partijen liberaal zijn? 

Ga naar https://partijgedrag.nl/

Klik op de blauwe balk met “partijgelijkenis”.

Klik helemaal bovenaan op het blauw geschreven “VVD

Je ziet nu in hoeveel procent van de wetsvoorstellen de diverse partijen de zelfde keuze maken als de VVD.

Ik geef 1 hint: D66 zit in de liberale fractie van het Europarlement, gezellig samen met hun vriendjes van de VVD.

RIJNLANDMODEL VERSUS ANGELSAKSISCH MODEL. 

Sociaal versus liberaal.

Tussen 1960 en 1990 werd Nederland geregeerd met veel invloeden uit het Rijnlandmodel. 

 

WONEN

Voor laagbetaalde arbeiders werden zogenaamde "sociale huurwoningen" gebouwd door woningbouwverenigingen. De grond werd overgedragen voor de prijs van akkerland. Het huis werd vaak gebouwd door een lokaal ondernemer. De lening om het huis te bouwen, werd verstrekt door de regering, tegen de (extreeem lage) rente die de regering ook moest betalen voor staatsobligaties. De lening werd afgelost over 50 jaar. Alles bij elkaar was dit zo goedkoop dat de huur betaalbaar was. Voor iedereen.

 

De liberale wijze: de overheid bemoeit er zich niet mee en laat ondernemers huizen bouwen die ze kunnen verhuren voor de hoogst mogelijke prijs. Een prijs die veel mensen niet kunnen betalen. De woningbouwverenigingen moeten inmiddels niet alleen BTW en vennootschapsbelasting betalen, maar kregen ook een forse "verhuurdersheffing" voor de kiezen. Om die belasting te kunnen betalen, waren ze gedwongen om huurwoningen te verkopen. Dit kregen ze voor elkaar door in 2012 en 2013 bijna 1.400 gezinnen met een huurachterstand op straat te zetten. 

 

LONEN

De lonen werden elk jaar verhoogd met de inflatie, zodat het bedrijfsleven niet de winst kon verhogen door wél de prijzen, maar NIET de lonen te verhogen.

 

De liberale wijze: elke ondernemer moet zelf beslissen hoeveel hij betaalt voor een bepaalde hoeveelheid arbeid. Omdat er veel meer laag opgeleide mensen dan laag opgeleid werk is, zijn de lonen aan de onderkant zo laag dat je er niet van kunt leven. Tussen 1977 en 2012 zijn de 10 % laagste inkomens er DERTIG procent op achteruit gegaan, omdat de liberale kabinetten het minimum loon niet aanpasten aan de prijsverhogingen. 

 

GEZONDHEIDSZORG

Alle mensen in loondienst waren automatisch aangesloten bij een ziekenfonds. Dat fonds bedong bij de commerciële verzekeraars lage prijzen voor de arbeiders. De artsen waren in loondienst. Ze kregen een vast inkomen per ingeschreven patiënt. Ze verdienden veel, maar niet extreem veel. Er werd tijd besteed aan patiënten, omdat de artsen in het ziekenhuis betaald kregen per uur en niet per handeling, zoals nu. De premie werd betaald door de werkgever. Deze loonkosten werden opgenomen in de prijs van het product dat de ondernemer maakte. Uiteindelijk werd de premie verhaald op de consument, zodat wij met zijn allen betalen voor iedereen. 

 

De liberale wijze: dokters, ziekenhuizen, verzekeraars en zorgaanbieders zoals fysiotherapeuten, zijn zelfstandig ondernemers. De prijs van hun handelen wordt bepaald door de wet van vraag en aanbod, zodat de prijzen van een ziektekosten verzekering navenant zijn: veel te hoog voor iemand met een laag inkomen. Krijgt zo iemand een dodelijke ziekte, gaat hij gewoon dood.                                       In 2016 gaven wij met zijn allen 96 miljard uit aan gezondheidszorg. Verdeel je die kosten over ongeveer 13 miljoen premiebetalers, dan zou iedere volwassene 615 euro per maand kwijt zijn aan premie. Vóórdat in 2006 het ziekenfonds werd afgeschaft, stegen de kosten met 4 %. Na de afschaffing met 10 %. Dat is de reden dat er een eigen risico van 400 euro werd ingevoerd. Een bedrag dat niet te betalen is door de laagste inkomens, waardoor vele mensen jaarlijks niet naar de dokter durven. Om er een tijd later achter te komen dat de tumor is uitgezaaid en behandeling niet meer mogelijk is.

 

UITKERING BIJ ZIEKTE

Alle werkgevers betaalden premie voor de "ziektewet". Dit was een verzekering voor doorbetaling van het loon bij ziekte. Omdat de verzekering automatisch werd betaald en de werkgever geen loon hoefde te betalen als een werknemer ziek was, LEEK HET voor de werkgever alsof het gratis was. 

 

De liberale wijze: wie niet werkt, hoeft ook niet te eten. dus: geen werk, geen geld.

In Nederland is de ziektewet afgeschaft. Werkgevers moeten bij ziekte minimaal 2 jaar loon doorbetalen. Voor grote bedrijven maakt het niet uit. De kosten blijven gemiddeld net zo hoog. Maar nu zien ze direct wat een werknemer kost als hij ziek is en dus worden mensen boven een bepaalde leeftijd niet meer aangenomen. Want werkgevers denken dat oudere mensen vaker ziek zijn, wat door de cijfers wordt gelogenstraft. Voor kleinere bedrijven maakt het wél uit. Als je 3 personen in dienst hebt en er is er 1 ziek, die geen productie levert, maar wel loon kost, dan heb je een probleem. En dus proberen veel kleine bedrijven het met ZZP-ers. Die verdienen zo weinig, dat ze nergens voor verzekerd zijn en dus geen cent verdienen als ze ziek zijn. Uiteindelijk zal ook het loon doorbetalen voor 2 jaar worden afgeschaft, want die wet is overheidsbemoeienis met het bedrijfsleven.

 

ONDERWIJS

Iedereen met voldoende verstand en ambitie kon de opleiding van zijn keuze volgen. Gratis. Er werd zelfs studiefinanciering geregeld, zodat je ook nog kon eten en een dak boven je hoofd kon betalen. Hoe lang je over je studie deed was irrelevant. Daar stond tegenover: als je een dik betaalde baan kreeg met dat diploma, ging je ook fors belasting betalen. 

 

De liberale wijze: de lagere en de middelbare scholen krijgen een minimaal bedrag van de regering om de zaken te regelen. Scholen in achterstandswijken zijn slecht onderhouden en de kinderen moeten het vaak doen zonder boeken en sowieso zonder computers. Te duur. De scholen in rijke wijken worden gesponsord door de ouders van de kinderen. Zij hebben alle luxe tot hun beschikking om zo efficiënt mogelijk te kunnen leren. De hoge en universitaire opleidingen moeten volledig worden betaald door de student. Geen geld, geen studie. Ga maar werken. 

 

WAO

Alle mensen in loondienst waren verplicht verzekerd voor arbeidsongeschiktheid, ook nu nog. Belangrijkste woordje in die zin: NOG. Net als bij de ziektekostenverzekering, betalen de werkgevers de premie, die via de prijs van het product wordt vehaald op de consument.

 

De liberale wijze: de premie wordt bepaald door de commerciële verzekeraar. Iedereen moet die premie betalen van zijn netto loon. Kun je die premie betalen, prima. Zo niet, jammer dan. Arbeidsongeschikt? Geen inkomen.

 

AOW

Net als bij de ziektekostenverzekering en de arbeidsongeschiktheidsverzekering betaalt de werkgever de premie. Bij het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd krijgt iedereen dezelfde uitkering. De bankdirecteur kan zich bijverzekeren bij een commercieel bedrijf, zodat hij een hogere uitkering krijgt. Op een gegeven moment zijn de werkgevers binnen een aantal sectoren ook premie gaan betalen voor een "aanvullend pensioen" voor de arbeiders. Maar dat staat niet in ELKE CAO. Je voelt hem al aankomen

 

De liberale wijze: de AOW wordt ooit vervangen door het zelf betaalde pensioen. Heb je nooit de mogelijkheid gehad om voor zo'n pensioen te betalen? Jammer dan. Werken tot je dood. 

 

WW

De werkeloosheidsuitkering was lang genoeg om een nieuwe baan te zoeken. Voor mensen met een lang werkverleden soms wel 4 jaar. Absoluut geen luxe bij een crisis die 10 jaar duurt.

 

De liberale wijze: geen werk? Geen inkomen. De WW is volledig uitgekleed en zit te wachten op totale afschaffing. Voor elk gewerkt jaar krijg je een maand WW. En met die vele miljoenen die elke 2 jaar een andere baas moeten zoeken, valt dat niet mee. 

 

ENERGIE

De aandelen van elektriciteitsbedrijven waren in handen van provincies en gemeenten. De winst (dividend) kwam dus bij overheidsinstanties die het geld weer besteedden aan zaken die de burger ten goede kwamen. 

 

De liberale wijze: de elektriciteitsbedrijven zijn "geprivatiseerd". De aandelen Essent zijn verkocht aan RWE, een Duits bedrijf. De aandelen Nuon zijn verkocht aan Vättenfall, een Zweeds bedrijf. Van de winst zien wij in Nederland geen cent meer terug. Die buitenlandse bedrijven hebben fors in de buidel moeten tasten om die aandelen te kopen. Maar die investering willen die bedrijven wel graag terug hebben. Raad eens wie dat mag betalen. 

 

OPENBAAR VERVOER

De Nederlandse Spoorwegen en de Nederlandse Autobus Onderneming waren eigendom van de staat. De prijs voor een kaartje was betaalbaar en de zaak was goed geregeld.

 

De liberale wijze: openbaar vervoer is in private handen. Is een bepaalde buslijn "onrendabel", dan verdwijnt de lijn gewoon. De kaartjes zijn duur omdat de onderneming flink moet betalen voor de vergunning.

 

INRICHTINGEN

In een sociaal geleid land zijn er inrichtingen voor psychiatrisch patiënten, lichamelijk/geestelijk gehandicapten en ouderen die zorg nodig hebben. De mensen in deze instellingen krijgen een soort van zakgeld. De rest van hun inkomen is voor de instelling. Dat is niet voldoende om de zaak te regelen, dus springt de regering bij. 

 

De liberale wijze: je snapt hem al, zelf betalen. Geen geld? Jammer dan. 

 

WERK

Mljoenen jongeren weten niet meer wat er bedoeld wordt met "een vaste baan". Dat is een contract voor onbepaalde tijd. Wilde de baas je ontslaan, dan was daar een verdomd goede reden voor nodig. 

 

De liberale wijze: de vaste baan bestaat niet meer. Vele miljoenen werken in een "flex" constructie. Je kunt het zo gek niet bedenken of er bestaat wel een contract voor. Nul-uren contract, tijdelijk contract, uitzendbaan, oproepcontract. Alles om er voor te zorgen dat de ondernemer nog meer winst kan maken over de rug van de werknemer. Maar wie voert hier nou eigenlijk het WERK uit? 

 

SOCIALE WERKPLAATS

Mensen met een geestelijke of lichamelijke handicap, die niet slecht genoeg waren voor een inrichting, kregen werk bij de sociale werkplaats. Goed, het kost geld. Maar de mensen voelden dat ze mee deden met de maatschappij, want ze konden toch zeggen dat ze naar hun werk gingen. Bijkomend voordeel voor ouders van een gehandicapte jongere die niet alleen kon worden gelaten: zij konden een baan zoeken. 

 

De liberale wijze: zoek het maar uit met je handicap. Geen werk? Geen inkomen. De sociale werkplaatsen zijn gesloten voor nieuwe gevallen. Die moeten  maar werk zoeken bij een "normale" werkgever. Zie je het voor je? 

 

BELASTING

Mensen en bedrijven met een hoog inkomen/winst betaalden heel veel belasting om het sociale beleid te betalen. Iemand met een ton aan inkomen betaalde bijvoorbeeld 72 % inkomstenbelasting over zijn totale inkomen. NU houdt zo iemand minimaal € 58.000 over van een ton inkomen. En dan hou ik nog niet eens rekening met Hypotheekrente aftrek of eventuele fiscale heffingskortingen. 

Waren de mensen die 72 % belasting betaalden dan armlastig? Welnee, prijzen worden bepaald aan de hand van vraag en aanbod. Als iedereen met een hoog bruto inkomen daar netto weinig van overhoudt, kunnen de rijken minder betalen voor luxueuze producten en zijn de prijzen dus ook laag. Dokters, advokaten en anderen met hoge inkomens woonden in dezelfde grote huizen als dokters en advokaten in de huidige tijd. Het enige verschil is dat de prijzen van die grote huizen enorm gestegen zijn, omdat hun NETTO inkomen ook enorrm gestegen is. 

 

MKB

Het Midden en Klein Bedrijf. Bedrijven met minder dan 200 werknemers heten "midden". Bedrijven met minder dan 6 werknemers heten "klein". De klanten van dat MKB, dat zijn wij, u en ik. In de afgelopen decennia is de accijns op alcohol, tabak en brandstof sterk gestegen, de huren zijn verdubbeld, de btw is enorm gestegen, het minimum loon en alle aanverwante uitkeringen zijn fors achtergebleven t.o.v de inflatie, de euro is ons door de strot geduwd voor 2,20 gulden, terwijl dat onding 2,53 gulden waard was en zo kunnen we nog eventjes doorgaan.

Die vele verhogingen van onze "kosten van levensonderhoud", zonder dat ons inkomen met die kosten meegroeide, zijn behalve voor ons zelf, voor 1 groep Nederlanders nadelig. Het MKB. Want hoe meer wij moeten betalen voor een tube tandpasta, een knipbeurt bij de kapper of een liter benzine, hoe minder geld wij overhouden voor andere zaken. Zaken die worden verkocht door een MKB bedrijf. De eigenaren van dat MKB stemmen VVD. "Want de VVD is voor de bedrijven". Voor ALLE bedrijven? NEE, de maatregelen die de liberale kabinetten nemen, zijn alleen voordelig voor het GROOT bedrijf, dat in de meeste gevallen ook nog eens een internationaal bedrijf is. Dat is niet zo raar, want een liberale politicus krijgt binnen het MKB nooit een positie die meer oplevert dan het salaris van een minister. Maar binnen het GROOT bedrijf is dat wél mogelijk. 

De crisis van 2008 is veroorzaakt door de liberale partijen, omdat zij in de jaren '90 de banken, die gesplitst waren in "nutsbanken" en "beleggingsbanken" weer bij elkaar voegden. In de 10 jaar van die crisis zijn 90.000 bedrijven in het MKB failliet gegaan. Your honour, i rest my case. 

Wat heeft de regering zoal uitgevoerd, vanaf 1980? 

Het bewijs dat de stelling klopt. Het gaat niet om het landsbelang maar om hun EIGEN belang.

 

Van Agt I Dries van Agt (CDA) CDA, VVD 1977 

Plannen voor meer marktwerking en ontkoppeling uitkeringen/ambtenarensalarissen van bedrijfsleven stuiten op te veel verzet

 

Van Agt II CDA, PvdA, D66 1981 

Kabinet besluit tot meerdere loonpauzes = geen loonsverhoging

Korting uitkeringen (a.o.w./w.a.o.) , onderwijs–  en ambtenarensalarissen

Studenten krijgen hogere studiekosten

Ontslag: ministers PvdA kunnen zich niet vinden in asociale bezuinigingsplan CDA

 

Van Agt III CDA, D66 1982 

 

Lubbers I Ruud Lubbers (CDA), CDA, VVD 1982

Bezuiniging op uitkeringen(a.o.w./w.a.o.)  en salarissen van ambtenaren en onderwijs

 

Lubbers II CDA, VVD 1986

Stop leningen voor sociale woningbouw. Financiering : kapitaalmarkt (privatisering)

Korting op kinderbijslag

Aanvullende studiebeurs wordt lening, vaker ouderbijdrage.

Invoering kwartje van Cock op de benzineprijs

Ontslag: VVD was het niet eens met verlaging reiskostenforfait werknemers 

 

Lubbers III CDA, PvdA 1989 

Privatisering PTT

Toptarief inkomstenbelasting 72 % naar 60 %

Privatisering Post

 

Kok I (Paars I) Wim Kok (PvdA) PvdA, VVD, D66 1994

Verzelfstandiging NS (privatisering)

 

Kok II PvdA, VVD, D66 1998

Afschaffing Lagere Technische School      (Ambachtschool)

Invoering Flexwet = arbeiders 3 jaar tijdelijk in dienst houden

 

Balkenende I Jan Peter Balkenende (CDA) CDA, LPF, VVD 2002

De ziektewet was een verplichte verzekering voor werkgevers, zodat die verzekering het loon van een zieke arbeider doorbetaalde. 

De ziektewet wordt afgeschaft, werkgevers moeten nu bij ziekte 2 jaar loon doorbetalen. Daarvoor kunnen die werkgevers zich verzekeren. Bij een commerciële verzekeraar. En dat kost heel wat meer dan de ziektewet, die niet op winst was gericht. 

Toptarief inkomstenbelasting 60 % naar 52%

Motto Balkenende: eigen verantwoordelijkheid, de overheid trekt zich terug (Angelsaksisch model)

 

Balkenende II CDA, VVD, D66 2003

VPB = vennootschapsbelasting

2005 Verlaging VPB van 29% naar 27% (tot € 23000 winst)

2005 Verlaging VPB van 34,5% naar 31,5% (boven € 23000 winst)

 

2006 Verlaging VPB van 27% naar 25,5% (tot € 23000)

2006 Verlaging VPB van 31,5% naar 29,6% (boven € 23000)

Loonmatiging

Strengere toelatingseisen W.A.O.

Afschaffen Wet Arbeidsongeschiktheidsverzekering voor Zelfstandigen  (!!!!!!!)

 

Balkenende III CDA, VVD 2006

2007 Verlaging VPB van  25,5% naar 20% (tot 25000)

2007 Verlaging VPB van  29,6% naar 23,5% (boven 25000)

Liberalisatie huurbescherming

Afschaffen ziekenfonds (privatisering)

 

Balkenende IV CDA, PvdA, ChristenUnie 2006

WMO (verslechtering zorg op gemeentelijk niveau)

Verkoop (= privatisering) van Essent (R.W.E.) en Nuon (Vättenfall)

Kabinetsvoorstel AOW naar 67

 

Rutte 1 Mark Rutte (VVD) VVD, CDA, Gedoogkabinet met Geert Wilders (PVV) 2010

Persoonsgebonden budget wordt afgeschaft

 

Rutte 2 VVD, PvdA 2012

2016 inkomens tussen 35.000 en 120.000 krijgen een belastingverlaging van 5 miljard

800 Verzorgingstehuizen worden gesloten.

2012 Het aantal bedden in de Geestelijke Gezondheids Zorg wordt met een derde verminderd.

2017 In dit jaar worden 15 gewone burgers vermoord door een "verward" persoon. 

Jeugdzorg wordt bij de gemeenten gelegd en een forse verlaging van het beschikbare bedrag voor jeugdzorg.

Het gemeentefonds wordt gekort met 4 miljard.

Sociale werkplaatsen mogen geen nieuwe werknemers meer aannemen, zodat ze langzaam uitsterven

BTW tarief gaat van 19 naar 21 %.

De AOW-leeftijd wordt sneller verhoogd

Kinderen met lichtere beperkingen worden niet meer toegelaten in het speciaal onderwijs en moeten naar een normale school, terwijl die scholen ondertussen minder geld krijgen.

De kabinetten Balkenende 4 – Rutte 1 en Rutte 2 hebben voor in totaal 52 miljard euro gekort op sociale voorzieningen.

 

Rutte 3 VVD, CDA, D66, Christen Unie  2017

Tijdens de onderhandelingen voor een nieuw kabinet wordt besloten dat 

de 2 belastingschijven van 41 % verdwijnen en dat het toptarief van 52 % wordt verlaagd naar 49,5 %.

Dit gaat ongeveer 5 miljard euro kosten. Om dit allemaal te betalen wordt het lage BTW tarief van 6 % verhoogd tot 9 %. 

De coalitie van VVD, CDA, D66 en CU spreekt zich uit over de "vlaktaks" die ze gaan invoeren. Dat betekent dat iedereen van elke verdiende euro 37 % belasting betaalt, of je nou het minimum loon verdient of anderhalf miljoen als directeur van de ING.  

De huurtoeslag wordt bevroren op 393 euro. Maar de huren stijgen wel jaarlijks met 5 %. 

In een enquête geven 170 woningbouwcorporaties aan dat zij geamenlijk in 2018 bijna 3000 gezinnen uit hun huurwoning hebben gezet. Was beslag leggen op loon of uitkering niet beter geweest?

De winst waarboven het hogere tarief VPB wordt geheven gaat omhoog van 25.000 naar 200.000 euro. 

Het tarief VPB gaat omlaag van 25 naar 21 % voor winsten boven de 200.000 euro.

Het tarief VPB van 20 % gaat omlaag naar 16 % voor winsten beneden 200.000 euro. 

Het wetsvoorstel voor een belastingverlaging van 2 miljard voor het grootbedrijf wordt aangenomen.

Het wordt bekend dat de regering jaarlijks 8 miljard subsidie geeft aan bedrijven in fossiele brandstoffen (olie, kolen, gas en gemalen hout van gesloopte Amerikaanse bossen).

 

WAT IS BETER?

Je kunt eindeloos discussiëren over het nut van sociaal beleid. Liberale politici vinden het diefstal, die hoge belastingen. Sociale politici zien hoe de maatschappij er uit ziet met een liberale overheid en vinden daarom dat sociaal een stuk beter is. De mensen hebben minder stress, zijn minder ziek, de arbeidsproductiviteit ligt hoger, er is minder criminaliteit en zo zijn er nog honderden voordelen. 

  

Hieronder staat de link van het artikel "99 problemen, 1 oorzaak" + het artikel "De verzorgingsstaat werkt". Beide zijn heel interessant om te lezen, maar het is niet echt nodig. Wie na het lezen van bovenstaande nog steeds niet overtuigd is, veel succes. De nachtwakersstaat die door de vele liberale partijen wordt gecreëerd, is niet echt prettig om in te wonen als je geen boeljonair bent. Daar kom je vanzelf wel achter. Maar dan is het te laat.

 

https://decorrespondent.nl/388/99-problemen-1-oorzaak/14916660-5a5eee06 

 

De verzorgingsstaat werkt
Door: Bart de Koning (2012)

Nu de eurocrisis erger wordt, gaat het kabinet nog meer bezuinigen. De verzorgingsstaat is een voor de hand liggend doelwit, zeker voor een rechts kabinet. Maar de overgrote meerderheid van de Nederlanders is er juist zeer aan gehecht. En terecht, want er is overweldigend wetenschappelijk bewijs dat de verzorgingsstaat wérkt. 

Loop eens een willekeurige boekhandel binnen en vraag of ze ook boeken hebben van Franse, Duitse of Zweedse managementgoeroes. Glazige blikken zullen uw deel zijn. Vrijwel alle buitenlandse managementboeken zijn afkomstig uit Engeland of Amerika.

Nog een experiment: probeer één zakelijk Frans of Duits woord te noemen dat het Nederlandse bedrijfsleven de afgelopen decennia heeft overgenomen. Het zal u waarschijnlijk niet lukken.

Het lijkt wel alsof er ten zuiden van Wuustwezel en ten oosten van Lobith al tientallen jaren lang geen enkele interessante gedachte op zakelijk of economisch gebied is geformuleerd. Dat is natuurlijk onzin, want onze Europese buren zijn onze grootste handelspartners en ze zijn even rijk als de Amerikanen en de Britten.

De Angelsaksische dominantie op economisch gebied is zo groot en vanzelfsprekend dat we ons er vaak niet eens meer van bewust zijn. Het begon eind jaren zeventig, toen Margareth Thatcher en Ronald Reagan aan de macht kwamen en hun neoliberale aanval op de overheid, de verzorgingsstaat en de vakbonden inzetten. De Angelsaksische golf overspoelde de politiek, het bedrijfsleven en de boekwinkels. 

Het leverde een vrij overzichtelijk wereldbeeld op: aan de ene kant van de Noordzee lag een dynamische nieuwe wereld, waar hardwerkende ondernemers alle vrijheid kregen om hun eigenbelang na te streven en zo voor onbeperkte economische groei zorgden. Aan de andere kant van het water had je het oude Europa, waar politici en vakbonden wanhopig vasthielden aan verworven rechten, waardoor het hele continent langzamerhand in een openluchtmuseum zou veranderen. De Europese patiënt was misschien nog net te redden, maar dan moest hij wel de Angelsaksische levertraan slikken.

Sinds de kredietcrisis is het niet meer zo overzichtelijk. Het is duidelijk dat de deregulering van de financiële sector en de uitzinnige bonussen op Wall Street enorme schade hebben aangericht. Alan Greenspan, de voormalige Amerikaanse centrale bankier, werd jarenlang vereerd als een van de halfgoden van het neoliberale pantheon, maar staat nu te kijk als de man die de zeepbel veel te ver heeft opgeblazen. Volgens de laatste cijfers leeft momenteel één op de zes Amerikanen in armoede. Geen lichtend voorbeeld voor de rest van de wereld.

Links-rechtsgehakketak
Helaas heeft Europa niet echt een helder alternatief. Je hoeft geen neoliberale havik te zijn om te begrijpen dat landen als Griekenland en Italië ingrijpend moeten hervormen. Maar ook in succesvolle West-Europese landen als Nederland en Duitsland wordt zwaar bezuinigd. De verzorgingsstaat ligt er onder vuur.

Dat wordt een groot probleem, want de overgrote meerderheid van de Europeanen, onder wie ook de Nederlanders, hecht heel sterk aan de verzorgingsstaat. Iedereen snapt dat er regelmatig aan geschaafd en gesleuteld moet worden, maar in essentie stáát de verzorgingsstaat. Politici die er toch fundamenteel in willen snoeien moeten een heel goed onderbouwd verhaal hebben om op zo’n belangrijk punt tegen de volkswil in te gaan. Maar dat verhaal ontbreekt.

Politici beperken zich namelijk vaak tot discussies over het Angelsaksische versus het Rijnlandse model, die blijven steken in ideologisch links-rechtsgehakketak. Dat is jammer, want de wetenschap levert genoeg harde feiten aan om gefundeerde uitspraken te doen over wat wel én wat niet werkt. 

Enigszins verscholen achter al het neoliberale lawaai hebben wetenschappers uit allerlei disciplines, zoals de economie, biologie en psychologie, de afgelopen decennia heel veel praktijkonderzoek gedaan naar waar mensen gelukkig van worden.

Het dominante neoliberale mensbeeld blijkt haaks te staan op wat de meeste mensen echt voelen en willen. De rest van dit artikel beschrijft een aantal wetenschappelijke inzichten. Wat voor samenleving willen burgers zelf en in welke landen zijn ze het gelukkigst? Wat maakt mensen ongelukkig? Wat is er mis met de neoliberale ideologie?

Het eerste wat opvalt, is dat de gelukkigste burgers ter wereld allemaal in verzorgingsstaten wonen. Volgens de Life Satisfaction Index van de OECD zijn de Denen al jaren de gelukkigste mensen ter wereld, gevolgd door de Canadezen, Noren, Zwitsers en Nederlanders. De Amerikanen volgen pas op de dertiende plaats, de Britten op de vijftiende.

Natuurlijk zijn ‘geluk’ en ‘tevredenheid’ lastige termen, omdat ze deels cultureel, deels persoonlijk bepaald zijn. Wetenschappers hebben daarom ook talloze andere indicatoren onderzocht om landen objectief met elkaar te vergelijken. Hoe ze ook meten, iedere keer blijkt dat burgers in landen met kleine inkomensverschillen beter af zijn dan burgers in landen met een grote kloof tussen arm en rijk, zoals de Verenigde Staten.

In landen met zo’n grote kloof vinden per 100.000 inwoners veel meer moorden plaats. De kindersterfte is er hoger, er worden meer abortussen uitgevoerd, geslachtsziekten komen vaker voor, meer mensen hebben overgewicht, en er zijn meer tienermoeders, meer psychisch gestoorden en meer school dropouts dan in Europese verzorgingsstaten. 

De levensverwachting van Amerikanen is lager en hun gezondheid is slechter dan die van Europeanen, terwijl de Verenigde Staten meer uitgeven aan zorg dan enig ander land. De verschillen zijn ook binnen de Verenigde Staten zichtbaar: staten met grote inkomensverschillen doen het slechter dan meer egalitaire staten. Groot-Brittannië doet het beter dan de VS, maar scoort op de meeste schalen slechter dan continentaal Europa.

Ook de cijfers over het strafrechtsysteem stemmen somber over de Verenigde Staten. Nergens ter wereld zitten zoveel mensen achter de tralies als in Amerika: ruim 2,3 miljoen. Dat is zo’n 750 per 100.000 inwoners; een factor 10 meer dan in de rest van de westerse wereld.

Zwarte mannen hebben een kans van 32 procent om tijdens hun leven opgesloten te worden, tegen een kans van 6 procent voor blanke mannen. Het strafsysteem kost zo’n 75 miljard dollar per jaar. Iemand een jaar opsluiten kost ongeveer 35.000 dollar – twee keer zoveel als iemand een jaar naar college sturen. 

De lijst met deprimerende statistieken kan probleemloos nog bladzijden worden voortgezet, maar de boodschap is helder: verzorgingsstaten met niet al te grote inkomensverschillen doen het gewoon beter. Punt. 

Onzichtbare hand
De inwoners van die verzorgingsstaten hebben dat heel goed door. Neem bijvoorbeeld de Nederlandse burgers. Uit decennia durend onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau blijkt dat de steun voor de verzorgingsstaat door de jaren heen wat schommelt, maar dat er altijd een ruime meerderheid voor is.

Volgens de meest recente cijfers van het SCP vindt 72 procent van de bevolking dat de inkomensverschillen kleiner moeten worden. Het is niet verwonderlijk dat het percentage onder lager opgeleiden nog hoger ligt: 79 procent. Maar ook een ruime meerderheid van de hoger opgeleiden – 67 procent – is deze mening toegedaan. Blijkbaar hebben deze hoogopgeleiden – die meestal meer verdienen – geen bezwaar tegen het betalen van forse premies en belastingen om zo hun welvaart te delen.

Wie deze cijfers gezien heeft, begrijpt de hardnekkige weerzin tegen de Angelsaksische bonussencultuur in het bedrijfsleven. Met hun aversie tegen al te grote inkomensongelijkheid en hun steun voor de verzorgingsstaat zijn de Nederlandse burgers bepaald niet uniek: in heel continentaal Europa denkt de meerderheid van de burgers er zo over.

De grote vraag is natuurlijk waaraan het neoliberalisme – in het volle zicht van al deze feiten – dan toch zijn enorme aantrekkingskracht dankt. Om dat beter te begrijpen is het goed deze ideologie nader te ontleden.

Het neoliberalisme bouwt, zoals de naam al aangeeft, voort op het liberalisme, een van meest succesvolle filosofische stromingen uit de geschiedenis die enorme invloed heeft gehad op onze politieke en economische vrijheid. Er zijn vandaag de dag maar weinig mensen in de westerse wereld die de verworvenheden van het liberalisme – vrijheid van meningsuiting, gelijkheid voor de wet, vrije markten – zullen verwerpen.

Het probleem met het neoliberalisme is dat het een karikatuur van het liberalisme heeft gemaakt. Het gaat uit van de rationele, calculerende homo economicus die uitsluitend zijn eigen belang nastreeft. De befaamde onzichtbare hand van Adam Smith zou ervoor zorgen dat uiteindelijk iedereen profiteert. In deze context halen neoliberalen altijd de beroemdste passage aan uit The wealth of Nations: ‘Het is niet vanwege de goedheid van de slager, de brouwer of de bakker dat wij ons eten verwachten, maar vanwege hun eigenbelang.’ Alles wat dat eigenbelang in de weg staat – de overheid, regels, belastingen, uitkeringen, wettelijk minimumloon, universele ziektekostenverzekering – staat dus het algemeen belang in de weg, deugt niet en moet zo veel mogelijk ingeperkt worden.

Evolutietheorie
Arme Adam Smith. Hij is misschien wel de meest misbruikte denker uit de geschiedenis. Smith legde met zijn theorie inderdaad het fundament voor de moderne vrije markt, maar hij was zeker niet blind voor de nadelen. In The Wealth of Nations waarschuwde hij al voor kartels: ‘Als een paar mensen uit dezelfde branche bij elkaar komen, al is het maar voor de gezelligheid, dan eindigt het gesprek in een samenzwering tegen het publiek of een opzetje om de prijzen te verhogen.’

Smith was van huis uit een filosoof die heel goed besefte dat mensen gedreven worden door eigenbelang, maar dat we óók sociaal voelende wezens zijn. Het ging hem om de balans tussen die twee uitersten. Zijn eerste boek, met de veelzeggende titel The Theory of Moral Sentiments, begint met deze woorden: ‘Hoe zelfzuchtig de mens naar onze veronderstelling ook is, er zijn in zijn natuur duidelijk enkele beginselen die hem belang doen stellen in het lot van anderen en die hun geluk voor hem noodzakelijk maken, ook al levert het hem niets anders op dan het genoegen om dat te zien.’

De Amerikaanse psycholoog en apenkenner Frans de Waal opent zijn nieuwste boek Een tijd voor empathie met dit citaat van Smith. De Waal laat zien hoe ver de neoliberalen zijn afgedreven van het oorspronkelijke, humane liberalisme. Neem bijvoorbeeld de beruchte uitspraak van Margareth Thatcher: ‘There is no such thing as society.’ Of denk aan de gretigheid waarmee neoliberalen het legendarische ‘Greed is good’ van Gordon Gekko uit de film Wall Street citeren.

De neoliberale afkeer van de overheid is sterk moreel geladen. Het merkwaardige aan de Verenigde Staten is dat de evolutietheorie in rechts-christelijke kringen verworpen wordt, maar dat de vulgaire variant ervan – het sociaal-darwinisme – er sterk leeft. Losers hebben hun situatie aan zichzelf te wijten.

Dat gaat soms heel ver. Zo presteerde Newt Gingrich het om een jaar na orkaan Katrina te pleiten voor een onderzoek naar ‘het mislukte burgerschap’ van de slachtoffers in de arme wijken van New Orleans. Die waren kennelijk zo mislukt als burger dat ze niet eens in staat waren om te vluchten voor een orkaan.

De grote aantrekkingskracht van het neoliberalisme is dat het succesvolle mensen een rechtvaardiging geeft om voor hun eigen belang op te komen: dat is indirect immers ook goed voor de samenleving. Neoliberalen noemen dat het trickle down-effect: uiteindelijk komt de nieuw verworven welvaart van de rijken bij de armen terecht, bijvoorbeeld via het inhuren van diensten.

Tegelijkertijd slaagt het neoliberalisme erin om de verliezers een schuldgevoel aan te praten: wie het in een vrij land niet redt, heeft dat aan zichzelf te wijten. In werkelijkheid werkt het trickle down-effect nauwelijks: het aandeel in de nationale rijkdom van de rijkste 1 procent van de Amerikanen is nu weer net groot als in de jaren dertig. Volgens Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz heeft de rijkste 1 procent 40 procent van het financiële bezit in handen.

Apen
Als wetenschapper maakt De Waal bezwaar tegen het eenzijdige sociaal-darwinistische mensbeeld. Het is met de natuur net als met de Bijbel: je kunt er elke les uit trekken die je wilt. Natuurlijk is er veel wreedheid in de natuur, maar evengoed zijn er talloze voorbeelden van dieren die soortgenoten helpen. Het is sowieso een fundamentele denkfout om de toestand in de natuur zonder meer tot uitgangspunt voor ons moreel handelen te maken. Wij zijn denkende en sociale wezens met een vrije wil.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat we veel over onszelf kunnen leren door dieren te bestuderen, zeker als ze sterk aan ons verwant zijn. Apen hebben bijvoorbeeld ook gevoel voor eerlijkheid en rechtvaardigheid, zo toonde De Waal in een beroemd experiment aan. Hij zette twee kapucijnerapen in een kooi. De apen kregen om de beurt een kiezelsteentje, dat ze konden ruilen voor een schijfje komkommer. Beide apen deden enthousiast mee.

De sfeer verslechterde echter dramatisch toen de onderzoekers ongelijkheid introduceerden, zo schrijft De Waal. De ene aap kreeg nog steeds komkommer, maar de andere druiven: een veel lekkerder hapje. De achtergestelde aap werd woedend. Hij smeet de steentjes de kooi uit, en soms zelfs zijn stukjes komkommer.

Het onderzoek is door toeval beroemd geworden. Het werd in 2003 gepubliceerd op de dag dat Richard Grasso moest aftreden als voorzitter van de effectenbeurs, nadat was uitgelekt dat hij zo’n 200 miljoen dollar had binnengeharkt. Deze combinatie van nieuwsfeiten was natuurlijk een feestje voor commentatoren en columnisten.

De publieke afkeer van zakkenvullers en al te grote inkomensverschillen zit heel diep en is ons aangeboren. Het is geen stuiptrekking van fossiele socialisten die maar niet willen begrijpen hoe het internationale bedrijfsleven werkt.

Ons gevoel voor eerlijkheid en rechtvaardigheid heeft twee kanten. We willen allemaal beloond worden naar inspanning: harde werkers hebben recht op een flinke beloning, uitvreters niet. Aan de andere kant willen we niet dat de verschillen te sterk oplopen, want dat vinden we óók onrechtvaardig.

De Amerikanen leggen meer de nadruk op de eerste vorm van rechtvaardigheid, de Europeanen op de tweede vorm, maar ieder mens heeft beide instinctief in zich. Zowel het Amerikaanse als het Europese economische model is bewezen succesvol, ondanks de grote onderlinge verschillen.

In Denemarken en Zweden haalt de overheid bijna 50 procent van het bruto nationaal product aan belasting binnen, zo leert een blik op de statistieken van de OECD. In de Verenigde Staten blijft de meter steken op ongeveer 25 procent. De rest van de rijke landen zit daar ergens tussenin – Nederland bijvoorbeeld op ruim 38 procent.

Kennelijk is een percentage van tussen de 25 en 50 aan belastingen de bandbreedte waarbinnen de economieën van rijke en vrije landen kunnen bloeien. Minder werkt niet, omdat de overheid dan te weinig geld heeft om een minimaal gewenst beschavingsniveau op peil te houden. Veel meer dan 50 procent gaat ook niet, omdat de overheid de economie dan wurgt. Meer hoeft trouwens ook niet, zoals de Scandinaviërs laten zien.

Politici die voor moeilijke keuzes staan, kunnen dus zonder gewetensbezwaren hun hoofd én hun hart tegelijk laten spreken: het bewijs dat een verzorgingsstaat beter werkt dan kil neoliberalisme is overweldigend.